Rhode Island Yerli Bitkiler Üstünden Çıldırmaya Başladı

Martha ve Dick Fisher kısa sürede New York eyaletinin haricinde torunlarını ziyaret ettiğinde, yanlarında Rhode Island’da bırakamayacakları kıymetli bir şey getirdiler: bir sini Clethra alnifolia.

Minik Compton çifti, bilhassa onları Adirondacks’ta bırakma planları olmadığında, köksaplı bir çalının fideleriyle gezi etmenin birazcık acayip bulunduğunu kabul ediyor, sadece ufak bitkilerin yalnız bırakılmaya hazır olmadığını fark ettiler.

Austin Lane’deki 2 dönümlük güzel mülklerine meydana getirilen bir ziyaret, yerli bitkilerin hayatlarında oynadığı rolün önemini ortaya koyuyor. Arka bahçelerindeki olgun salkımlardan bu Cumartesi günkü Sogkonate Garden Club nebat satışına ve 4 Haziran Rhode Island Yabani Nebat Topluluğu satışına giden saksılardaki başlangıçlara kadar her büyüklükteki tatlı biber bu mülkü süslüyor.

Clethra alnifolia’nın yanı sıra, bir sera içeren mülkleri, ok ağacı, kardinal çiçek ve minberde jack-in-the-minber dahil olmak suretiyle öteki yerli çalılar, bitkiler ve ağaçlara ev sahipliği yapıyor – “Bu bitkiyi oldukca seviyorum” dedi Dick; “Keyifli bir nebat” – ve çeşitli meyve ve sebzeler. Birkaç yerli olmayan tür ve çeşit vardır ve tek çim, çeşitli bahçelere giden yollar ve torunların oynayabileceği bir alan.

Kısa sürede bir sini tatlı biber çalısı ile 300 kilometreden fazla yol sürmüş olmalarına karşın, Dick bunun “yerliye gitmenin zor olduğu bir yanılgı” bulunduğunu söylemiş oldu.

Bir düzine yıl ilkin taşındıklarında, eski bir mandıra çiftliğinin parçası olan mülk, esasen tamamen çimen, multiflora gülü ve oryantal acı tatlıydı. Herhangi bir yerli tür, gelişmek ve hatta hayatta kalmak için oldukca azca alanla, altına gömüldü. Multiflora gülü ve oryantal acı tatlı şeklinde istilacılar, gelişmiş yada ziraat alanları terk edildiğinde alan yaratıldığında devralır. Hızla yayıldılar.

Balıkçıların mahalli bitkilere olan düşkünlüğü, öteki arka bahçelere ve onlara yönelenlere de uzanır. Yılan solucanlar bahçelerine girdiklerinden, Dick gelecek iki nebat satışına bağışlamayı organize ettiği her tatlı biber çalısını ve öteki çalıları Asya istilacılarından arındırılmış toprak içeren kaplara yerleştirdi. Bu kapları yerden kaldırılmış paletler üstünde tutuyor.

Zıplayan solucanlar olarak da adlandırılan bu agresif solucanların ürettiği dökümler oldukca tanecikli ve gevşektir, bu yüzden atıklarında herhangi bir şey büyümeye çalışırsa, kökler bir dayanak kazanmakta ve hayatta kalmak için savaşım etmekte zorlanırlar. Yılan solucanları, bitkilerin tohumlarının filizlendiği duff tabakası adında olan toprağın üst tabakasını ve ölü yaprakları tükettikleri için ormanlarda da bir mesele olabilir.

Balıkçılar, 2007’de torunlarına daha yakın olmak için Colorado’dan Rhode Island’a taşınmadan ilkin, Rhode Island Yabani Nebat Topluluğuna katıldılar. Colorado’da, Steamboat Springs civarlarında yaşarken, tam zamanlı işlerinde çalışmadıkları zamanlarda organik yerli bitkiler yetiştirip satan Ramshorn Native Plants’i işlettiler.

Deniz seviyesinden 7,500 fit yükseklikteki bir ortamda tohumları çoğaltmanın, kıyıdakinden oldukca değişik bulunduğunu çabucak öğrendiler. Ek olarak Ocean State’in, Colorado’nun 1990’ların başlangıcında haiz olduğu organik mahalli bitkileri hâlâ benimsemediğini ve birçok Rhode Islandlı’nın süs bitkilerini ve çimenleri tercih ettiğini öğrendiler. Colorado’nun aksine Rhode Island’da yırtıcı doğada yetişen yerli bitkilerden yoksun bulunduğunu fark ettikleri için de üzüldüler.

Geçtiğimiz 12 yıl süresince, Rhode Island Yabani Nebat Topluluğu, Balıkçıların becerilerini geliştirmelerine ve eyalete ve cenup New England’a özgü türler bağışlamasına destek oldu. Emekli çift, organizasyonun mahalli türler yetiştirmek için organik yöntemler kullanma fikrini benimsemesine destek oldu.

Martha, “İnsanlar niçin organik bulunduğunu soruyorlar,” dedi. “Onlara bir sebze bahçesinin ortasına kimyasallarla dolu kadife çiçeği dikmenin, bu toksinleri yenecekleri sebzelere sızdıracağını söylüyorum.”

yırtıcı başlangıç

Rhode Island Yabani Nebat Derneği’nin ilk haber bülteni olan Güz/Kış 1987-88 baskısı, tek bir taba rengi kağıdın her iki tarafında gösterildi ve ön yüzünde bluets ve arkada cadı fındığı çizgi çizimleriyle resmedildi. 150 üyeye dağıtıldı. Lisa Gould’un kısa bir makalesi “Niçin Yerli Olalım?” Sorusuna yanıt verdi.

Bu, Fishers da dahil olmak suretiyle, North Kingstown merkezli kâr amacı gütmeyen kuruluşun temsilcilerinin son 35 senedir yanıtladığı bir sual. Çimlerin ve egzotik süs bitkilerinin iyi, karahindibaların fena olduğuna şartlanmış insanlara, yerli bitkilerin bakımının daha kolay ve daha azca maliyetli, çevre ve insan sağlığı için daha iyi bulunduğunu açıklamak kolay değil.

Kurucu üye ve örgütün ilk başkanı olan Gould ve Rhode Island Yabani Nebat Derneği’ni (RIWPS) yaratan birkaç şahıs – Doris Anthony, Marnie Lacouture, Nancy Magendantz, Martha Marshall, Betty Salomon ve Johnny Stone – değildi. üyelerinin bahçelerini tartıştıkları ve kokteyllerini yudumladıkları bir kulüp oluşturmak isteyen, sadece kuvvetli bir koruma bileşeni olan bir varlık. Biri, ellerini kirleten Sogkonate Bahçe Kulübü şeklinde.

RIWPS, kuruluşun internet sayfasına bakılırsa “Rhode Island’ın yerli bitkilerinin ve yaşam alanlarının korunmasına ve korunmasına adanmıştır”. Bu misyon, yerli bitkileri araştırma ve tadını çıkarma fırsatları elde eden, ekim ve kullanımlarında teşvik eden ve rehberlik eden, halkı ekolojik ve güzel duyu değerler mevzusunda eğiten ve arazi koruma ve naturel topluluklarını destekleyen uygulamaları destekleyen gönüllü üyeler tarafınca gerçekleştirilir.

Yerli bitkiler tozlayıcıları destek sunar ve yırtıcı yaşam için yiyecek ve barınak sağlar. Ekosistemlerin işlevini ve çeşitliliğini korumada mühim bir rol oynarlar.

Ulusal Audubon Topluluğu, naturel nebat habitatını restore etmenin biyoçeşitliliği korumak için dirimsel ehemmiyet taşıdığını söylüyor. Geçen yüzyıl süresince kentleşmenin bozulmamış, ekolojik olarak verimli arazileri aldığını ve onu çimler ve egzotik süslerle parçalayıp dönüştürdüğünü belirtiyor. ABD Birleşik Devletleri 150 milyon akrelik “şaşırtıcı” bir yaşam alanını ve ziraat arazisini kentsel yayılma sebebiyle yitirdi ve ülkenin “tek başına son aşama bakımlı ‘muhteşem’ çimlere olan çağdaş takıntısı, ülke genelinde 40 milyon akreyi kapsayan yeşil, tek kültürlü bir halı yarattı. ”

National Audubon Society’ye bakılırsa, “Yerli bir nebat bahçesi yaratarak, her bir habitat parçası, kuşlar ve öteki hayvanlar için yaşam alanını beslemek ve sürdürmek için ortak bir çabanın parçası haline gelir”.

RIWPS bu mesajı otuz senedir mahalli olarak yayıyor. Yavaş yavaş yakalamaya başladı. Kuruluşun son olarak haber bülteni, Bahar 2022 baskısı, renkli fotoğraflar içeren 20 sayfalık parlak bir dergidir. Üyelik sayısı 655’e terfi etti. Ve RIWPS’nin senelik nebat satışı, birçokları için ne olursa olsun gidilmesi ihtiyaç duyulan bir vaka haline geldi.

Kingston’daki 3 West Alumni Ave.’deki University of Rhode Island’daki Birleşke Uzatma Merkezi Botanik Bahçesi’nde 4 Haziran’da sabah 9’dan 13’e kadar planlanan bu yılki satışta, ortalama 80’i tarafınca bağışlanan ortalama 80’i de dahil olmak suretiyle 150 değişik çalı türünden ortalama 4.000 nebat yer alacak. Balıkçılar ve ağaçlar, çimenler, eğrelti otları ve uzun ömürlü bitkiler.

Organik olarak yetiştirilirler ve Rhode Island’ın tamamı, Connecticut ve Massachusetts’in bir çok ve New York, New Hampshire ve Maine bölgelerini içeren Ecoregion 59’da yetişen yerli türlerden elde edilirler.

RIWPS’ye bakılırsa, “Bir eko-bölge içindeki nebat türleri, benzer çevresel koşullar altında binlerce senedir böcekler ve öteki mahalli fauna ile beraber evrimleşmiştir, bu yüzden genetikleri bahçelerinize en uygun olanıdır”.

Son 12 senedir RIWPS üyesi olan Fishers ve Sally Johnson, örgütün mesajının kök salmaya başladığına inanıyor.

Aslen, Rhode Island hükümetinde bir kariyerin peşinden üç yıl ilkin kendi bahçe tasarımı işini kuran Johnson, yaban mersini, yabanmersini, inkberry ve yaban mersini şeklinde bazı yerli türleri bulmanın zorlaştığını söylemiş oldu.

“Ümit ederim, fidanlıklar daha çok insanoğlunun çimlerini parçalamak, süs bitkilerinden uzaklaşmak ve yerlileri yetiştirmek istediğini fark etmeye başladığından bu kısa vadeli bir sorundur” dedi.

Fishers şeklinde, Johnson ve kocası Curtis Betts, East Providence’da Bullock Cove’a bitişik olan Beach Point Drive evlerine taşındıklarında, uzun süredir dikkatsizlik edilen mülkte yerli nebat kıtlığı vardı. Phragmitler çekildi – ve hala da – ve birçok kaldırım söküldü.

Şimdi, bir düzine yıl sonrasında, mülk büyük seviyede aster, dağ nanesi, acı bakla ve tirsi çalısı şeklinde mahalli bitkilerle dolu ve Johnson’ın “leziz bir meyve” ürettiğini söylediği – Johnson, saf olmadığını ve ektiğini kabul etmesine karşın bazı yerli olmayanlar ve çeşitler. İki yağmur bahçesi içeren 10.000 metrekarelik mülkün ortalama 300 nebat, çalı ve ağaç türüne ev sahipliği yaptığını söylemiş oldu.

Bununla beraber, tek bir çim parçası yoktur.

Rhode Island Yabani Nebat Topluluğu’nun zamanı hakkında bilgiler Mary E. Finger tarafınca yazılan The Beginning: Excerpts from the RIWPS, 1987-1997’den ödünç alınmıştır.