Alışılmışın haricinde: Londra’da bir apartman dairesinde yaratıcı çözümler | İç mekanlar

WAlex Holloway, Verve’nin 1997 Lucky Man single’ı için müzik videosunu ilk kez izlediğinde, dikkatini gitar tıngırdatan, Mod paspaslı baş şarkıcıdan iç mekana doğru dolaşırken buldu. Konum, Richard Rogers tarafınca tasarlanan, özünde 90’ların endüstriyel seçimi bir daireydi. Sadece geleceğin iç mimarının hayal enerjisini cezbeden, yüzen merdivenler yada çelik çerçeveli pencereler değildi. Mutfaktı. Yüzeyler, çoğu zaman mahalli chippy’nizde bulduğunuz çukurlu paslanmaz çelikten yapılmıştır. Bununla beraber “fast food satış noktalarında dolaşarak” oldukça süre geçiren bilim kurgu seven genç Holloway için tam da mühim olan buydu: fütürist, şehirli ve havalı.

2015 senesinde mimar Na Li ile beraber mimarlık ve iç mekan pratiği Holloway Li’nin kurucu ortağı olan Holloway, “İyi tasarlarsanız en temel malzemeyi yükseltebileceğinizi kanıtladı” diyor. Kendi dairem olsaydı, mutfağım için kullanırdım.”

Holloway’in bir antika satıcısı olan ortağı Elle Parmar Jenkins ile beraber yaşamış olduğu şimal Londra dairesindeki tek alışılmadık şey, ufacık esinli bir mutfak değil. On yılı aşkın bir süredir “Ev arkadaşlarınızı rahatsız etmeden fotoğraf bile asamadığınız” daire paylaşımından sonrasında, 2019 senesinde satın almış olduğu mülkte “her şeyi değişik yapmak için özgürleşmiş” hissetti. Soho House grubunda kariyer, otel ve ortak yaşam projelerinde uzmanlaşmıştır. Bin senelik seyirci kitlesi benzer biçimde, “Yüksek ve düşük kültürel referansları: iyi, klasik tasarıma haiz birazcık sokak argosu”nu tercih ediyor. Kır evi estetiği ona nazaran değil. “Keyifli ve serüven duygusu” vardır. Bu ev, yeni malzemeler ve fikirler için onun kontrol yatağıdır.

Viktorya periyodu binası listede olmadığı için şanslıydı. Bu yüzden, yardım etmek için hazır olan uyumlu kardeşiyle beraber, eski kutu şeklindeki yerleşimin bölme duvarlarını atarak tuğlaya geri döndü. Koridor alanından yararlandı, minik ikinci yatak odasını geniş oturma ve yiyecek pişirme alanına akacak şekilde açtı. Tavan kaldırıldı – “iki asırlık tozu salan” – ve geniş döşeme tahtalarının sıcaklığını yansıtmak için kirişler yerleştirildi. Bu bir köşe özelliğidir, bu yüzden her iki uca iki yeni pencere ekledi. Şimdi en üst kat “sabah ışığı ve gün batımları… Güzel bir kıta havası var”.

Ek olarak metal mutfağın güneş ışığıyla çalışmasını ve “odaya bir disko topu benzer biçimde ışık huzmeleri” göndermesini seviyor. Karkaslar, tasarımcı tesiri için yapıştırılmış dokulu metal yüzey – ticarettekilere nazaran daire fırça çeliği ile cadde üstüdür. Duvarların fresk pembesi sıvasına karşı şarkı söylüyor: “Tüm odayı tekrardan yapmak zorunda kalmadan onu delip tekrardan yerleştirebilirsiniz. Yaşayan dokusunu ve zemini tamamlama şeklini seviyoruz. Quakervari bir sadeliğe haiz.”

Yiyecek masası başka bir deneydir. Orijinal olarak bir mağaza teşhiri için tasarlanmış reçine panelden kesilir. Duş odası paneli ve komodin yapmak için oldukça yönlü malzemeyi – “Boyayabilirsiniz, oyabilirsiniz, birazcık ahşap benzer biçimde” – kullandı. Reçine bir heykel, mutfak penceresinin altında fütüristik bir totem benzer biçimde parlıyor.

Masanın parlak turuncusu – başka bir Stanley Kubrick-esque referansı – kıvrımlı bir fiberglas sandalyede toplandı. Holloway’in stüdyosu tarafınca tasarlandı ve – sokak mimarisine saygı duyularak – Londra otobüslerinin iç mekanlarına da uyan bir Türk şirketi tarafınca yapılmış oldu. Karşısında, gömme raflı 1970’lerin geniş köşe kanepesi, Parmar Jenkins’in eski döşemeleri de restore etmiş olduğu mobilya mağazası Goods In’den geliyor. Fazla yığın çoğu zaman daireye girer. “Arkadaşları bir showroom benzer biçimde göründüğünü söylüyor. Zira o. Satılmadan ilkin yeni şeyler deneyimliyoruz. Değişiklik havasına katkıda bulunuyor.”

Taş süpürgelikler, kemirgenleri caydırmak ve temizlemeyi kolaylaştırmak için vinil zeminlerin kenarlarından yukarı doğru kıvrıldığı ticari mutfaklardaki çalışmalardan esin almıştır. Bu, Holloway’in “yükseltilmiş versiyonu” ve doğasının titiz yönüne uyuyor: “Temizlik mevzusunda oldukça takıntılıyım.”

İşlerin bir çok gerçekleştiğinde karantina, paspaslama ve “can sıkıntısı banyosu” için fazladan zamana izin verdi. Banyoda küvet için kafi yer yoktu. Bu yüzden, mutfağın karşısındaki açık plan ofisin penceresinin altına sıkıştırdı ve muslukları pencere pervazından geçirdi. “Kaplama esnasında birimiz banyodayken diğeri masada olurdu.” Odadaki küvet bir butik otel kinayesidir, sadece gosteri abdestleri hepimiz için değildir. Holloway bunu biliyor, bu yüzden alanı esnek olacak şekilde tasarladı. Yeni sahipler isterlerse duvarı eski haline getirebilirler. “Sadece şu an için gelecekteki alıcıların düşüncelerine takılmak istemedim. Müşterilerimi hayata geçirmeye teşvik ettiğim benzer biçimde, alanın tadını çıkarmak istedim. ”

Bazıları yeniliği benimsemekte yavaş olabilir. Sadece Holloway, insanların onun düşünce laboratuvarını gördüklerinde, onun düşünme biçimine geleceklerini umuyor. “Ergonomi, tasarım kalitesi ve kullanışlılık açısından bir şeyi haklı çıkarabilirseniz, insanların yeni fikirlere daha açık olacağına inanıyorum.”

içi boş.com; @hollowayli