Hala konuşma masalarına ihtiyacımız var mı? — Kuvars İş Başlangıcında

Büyük ekranlı dev konuşma masasıyla dışarıda.

Firmalar hibrit takımlar için optimum ortaklık alanları yaratmanın yollarıyla boğuştukça, toplantı odalarının geleneksel düzeni köktencilik bir tekrardan gözden geçiriliyor.

İlaç devi GSK’nın yeni tasarlanan ofislerinde, FCA’daki mimarlar, daha oldukça ufak bir beyazperde salonuna benzemek için bir toplantı odasını tekrardan yapılandırdılar. Çoklu projeksiyon ekranları, sanal ve karşı karşıya katılımcılar içinde bir denklik duygusu yaratmayı amaçlar; bir toplantının ses standardını iyileştirmek için halı ve akustik paneller kurulur; ve pelüş oturma, maraton seanslarını daha konforlu hale getirir.

Philadelphia merkezli mimarlık firmasının başkanı John Campbell, “Bence bu tür toplantı odası, ileriye doğru oldukça daha yaygın hale gelecek” diyor. Teknoloji iş toplantılarında devamlı mevcud bir unsur haline geldiğinden, Campbell hantal bir masanın çevresinde oturmanın lüzumlu olmayacağına inanıyor. “Artık kağıt yığınlarıyla dolu bir odaya girmiyoruz,” diye açıklıyor. “Masa, dağıtılacak kağıtların tutulduğu bir yerdi, sadece şimdi dijital ekranlar vasıtasıyla informasyon paylaşma eğilimindeyiz.”

İnsanların artık uzaktaki arayanları hoparlörden duymak zorunda kalmayacakları yada konuşma masasının en ucunda otururlarsa slaytları görmek için gözlerini kısmak zorunda kalmayacakları toplantıları hayal ediyor.

Sadece son 50 yılda işyerinin gelişimini izleyen Campbell, konuşma masalarının tamamen ortadan kalkmayacağını derhal ekliyor. “Görüşme ederken bir masaya ihtiyacınız olacak” diye açıklıyor Campbell, konuşma masalarının ruhsal mesafe ve güç duygusu yaratmak için araçlar olabileceğini belirterek, tıpkı Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’in komik derecede uzun toplantı masalarıyla yapmış olduğu benzer biçimde.

Çerez kesici ofislerin sonu

Covid-19 pandemisinin niçin olduğu çalkantılar, mimarlar ve firmalar için ender görülen bir boş sayfa sunuyor. Campbell, “Aslına bakarsak kariyerimdeki en coşku verici zamanlardan biri bu” diyor. “İlk başladığımda, birçok insan [fixed] standartlar ve çerez kesici bir yaklaşım seyretmek zorunda kaldık.

Campbell, ofis alanındaki krizin kuruluşları daha geniş ve yürekli düşünmeye zorladığını gözlemliyor. “Güzel olan şu ki, eski fikirler paramparça oldu ve şimdi bizim işimiz, müşterilerle beraber emek harcayarak onların kim olduklarını, kültürlerini ve onlar için hakkaten doğru çözümün ne işe yaradığını anlamalarına destek olmak” diye açıklıyor.

Campbell, bu aşamada esneklik için tasarım yapmanın koşul bulunduğunu söylüyor. Quartz’a Avrupa ve Asya’da daha çok ofisin yükseltilmiş döşemeleri benimsediğini söylüyor – güç ve veri kablolarını gizlemek için döşeme ile döşeme içinde boşluk bırakan bir inşaat modeli. Bu, ofislerin zeminde delik açmadan yada insanları rahatsız etmeden mobilyaları taşımasına olanak tanıyor, diye açıklıyor.

Campbell, İsviçreli mobilya şirketi Vitra tarafınca üretilen “dans duvarı” benzer biçimde hareketli bölmelerin de yararlı bulunduğunu söylüyor. Bir zamanlar aşırı kalabalık açık plan ofisler için gizlilik bariyeri olarak pazarlanan, kitaplık, portmanto, tekerlekli kahve istasyonu yada yapınak standına dönüşen mobil armatür, çalışanların ofise geri dönerken şirketlerin yeni alan konfigürasyonlarını denemelerine olanak tanır.

Campbell, “İlginç zamanlardayız” diyor. “Hepsi büyük bir gözlem.”