Kitaplığınızı okumayı yada göstermeyi seviyor musunuz? Bu büyüleyici kitap bir zorunluluktur

Emma Smith’in kitaplarla ilgili büyüleyici kitabı, adını onları “benzersiz taşınabilir sihir” olarak tanımlayan Stephen King’den alıyor.

Smith, Oxford’daki Hertford College’da Shakespeare Emek harcamaları profesörüdür. Taşınabilir Sihir bir tek kitapların tarihini ve evrimini değil, bununla birlikte fikirlerin fizyolojik bir halde tezahürü olarak işlevlerini ve totem statüsünü – tam da “kitaplıklarını” kutluyor.

Olağan şüphelilerin hepsi burada – MÖ 7. yüzyılın Çinli matbaacıları, Gutenberg ve İncilleri, yayıncılık kodamanları ve İskenderiye parşömenlerinden karton kapaklı müstehcenliğe kadar her şeyin yazarları. Fakat ön planda ve merkezde kitabın kendisi ve Smith’in basılı sözcüğün ambalajlanmasının ve yayılmasının maddi, dekoratif ve tılsımlı yönlerine olan bulaşıcı büyüsü içeriyor. Mukaddes Kitabın bir tek Gutenberg’in 1455 baskısının 1282 sayfaya ulaştığını değil, bununla birlikte toplamda 170 kopya üretmek için altı basın mensubunun iki yılda çalıştığını öğreniyoruz. Yayıncılık tarihinde çığır açıcı bir yere haiz olmasına karşın, neredeyse en oldukça satanlardan biri değil ve Gutenberg’in alacaklılarına karşı başarısız olması ve 10 yıl sonrasında batkı etmesi {hiç de} şaşırtıcı değil.

Taşınabilir Sihir okuma ve yayınlamanın evrimiyle ilgili daha derin gerçekleri gizleyen önemsiz mücevherlerle parıldıyor. Mesela, F. Scott Fitzgerald’ın ölüm yılı olan 1940’ta, telif hakkı çeki Görkemli Gatsby ezici bir 13 $ olarak gerçekleşti. Dünya Savaşı esnasında tüm Amerikan askerlerine dağıtılmak suretiyle bir yayıncılar, kütüphaneciler ve yazınsal aydınlardan oluşan bir komite olan Cenk Zamanında Kitaplar Konseyi tarafınca seçilen eserlere dahil edilmesi, Fitzgerald’ın çalışmasını yayıncısının altı katı bir ilk basımla ölümsüzleştirdi. Scribner’ın 1925’teki ilk çıkışından sonraki yıllardaki çıktısı. Fitzgerald, başyapıtının bir başarısızlık olduğuna inanarak mezarına gitti, savaştan bu yana milyonlarca satan bir başarısızlık, sadece Smith’in keşfi, yazarların ve yayıncıların itibarını artıran yada kıran kaderin tuhaflıklarının oldukça ötesine uzanıyor.

Evet, istekli yazarlar her yerde reddedilen 12 yayıncının işkence görmüş ruh aramalarında teselli buluyor. Harry Potter ve Felsefe Taşı 1996’da, sadece Smith, JK Rowling’in, eserleri açıkca yakılan uzun yazarlar sıralamasında Martin Luther, Thomas Hardy ve DH Lawrence’a katıldığını belirttiğinde bu hikayeye bir değişim katıyor.

Taşınabilir Sihir Emma Smith tarafınca

Kitap yakma mevzusundaki kısmı (10 Mayıs 1933, Nazi Almanyası’ndaki uygulamanın en fena şöhretli örneğini işaret ediyor) “ideolojik nedenlerle kitap yakmanın neredeyse kitap formu kadar eski” olduğuna dikkat çekerken, bu yangınların oldukça daha eski olduğuna dikkat çekiyor. “sansürden daha azca politik tiyatrodan” söz ediliyor ve çoğunlukla bir atık yönetimi biçimi olarak, hatta yakıtın histerik yada depresif yazarları tarafınca kendi kendini yakma olarak kullanılıyor.

Fakat Smith’in hikayesinin kahramanı, içeriğinden ziyade fizyolojik bir şey olarak kitaptır ve o, matbaanın gelişinin “primat evrimine karşıt başparmaklar ne ise kitap üretimi yapmak” bulunduğunu kabul etse de, kitabın kendisi – statü sembolü, tiyatro dekoru yada sanat eseri olarak – kendi kitabının mevzusu budur.

Çoğumuz, COVID-19’un ve bunun sonucunda çevrimiçi toplantıların ve evden emek harcama ofis dekorasyonunun patlamasının, bununla beraber yeni bir kendini ifade etme biçimi getirdiğini fark ettik. Smith, Twitter hesabı Bookcase Credibility’de ya da “Söyledikleriniz arkanızdaki kitaplık kadar mühim değil”de gülünç bir halde anlatıldığı benzer biçimde, bu hoşgörüde gizlenen tiksindirici pratfall’ları konu alıyor.