NYC Sanitasyon Departmanının Yerleşik Sanatçısı ile tanışın

İlk bakışta Sto Len, New York City çöp kamyonundan yeni çıkmış şeklinde görünüyor.

Bir iş botu, kargo pantolonu ve yeşil şeritli bir güvenlik yeleği giymiş, her gün Queens’te Temizlik Departmanına ilişik hareketli bir çöp kamyonu tamirhanesine rapor veriyor.

Toplama kamyonları, tuz serpme makineleri ve sokak süpürücüler üstünde çalışan mekanik, kaynakçı ve ressamlara danışır. Peşinden, sokak çöp kovaları yada departman işaretleri zulası aramaya gidiyor.

Daha yakından incelendiğinde, üniforması standart bir sayıdan daha çok punk rock gönderisi, yeleğinin arkasında çöp tenekesi temalı bir Ramones logosu ve bir Belediye Atık yamasıyla – bir kent ajansı değil, thrash metal grubunu simgeliyor – ön tarafta .

Fotoğraflı kimliği bile resmi değil: Bir fotoğraf yerine, “kafa vuruşu”, dikenli saçları olan ve büyük gözlük takan 43 yaşındaki Len’in heybetli bir karikatürü.

Sanitasyon Departmanı’nın yerleşik sanatçısı olarak – ve şehirdeki ajans depolarındaki basit kişiler içinde tanıdık bir görünüm olarak – Len çöpleri değil, onunla ilgili sanatla alakalı fikirleri toplar.

Şehrin çöp toplayıcıları hakkında sanat yapması için birini istihdam etmeyi New York’a bırakın.

Len’in yıl boyu devam eden görevi, sanatçıların “yaratıcı uygulamalarıyla acil sivil sorunları ele almalarını” sağlamak için oluşturulan ve Kültür İşleri Departmanı tarafınca yürütülen Rezidansta Halk Sanatçıları girişiminin bir parçasıdır.

Kültürel işler programı, 1977’de Sanitasyon Departmanına parasız bir sanatçı olarak katılmaya başlamış olan Mierle Laderman Ukeles’ten esin aldı. Rezidanslar şimdi 40.000 dolarlık bir ödeme ile geliyor.

Bir Sanitasyon Departmanı haber bültenine gore bir güçlük, New Yorkluların kendi çöpleri ve onu ortadan kaldıranlar arasındaki ilişkide “kendi rollerini tekrardan gözden geçirmelerini” sağlamaktır.

İkincisi, ABD Birleşik Devletleri’ndeki en büyük belediye çöp taşıma acentasını oluşturan ve günde 24 milyon pounddan fazla çöp ve geri dönüştürülebilir madde toplayan ve taşıyan kabaca 10.000 sanitasyon işçisidir.

Departman, çalışanlarına daha saygılı davranılmasını istiyor: Bir sözcü Josh Goodman, çalışanların tehdit yada saldırıya uğradığına ilişkin raporların ayda bir kez geldiğini söylemiş oldu.

“Çalışanlarımız halkın pek oldukca üyesinin temizlik görevlilerinin insan şeklinde davranmadığının bilincinde” dedi.

Sto Len’e gore halk, çöpleri hakkında “görüş dışı, akıl dışı” bir görüş benimsemiştir.

“Çöp torbanı çıkardın ve sonsuza dek gitti, fakat nereye gidiyor?” dedi. “Bir çok insan bilmek istemiyor.”

Bu yüzden alaylı bir halde departman içinde yeni bir bölüm yarattı – Tamam, ofis temelde ondan oluşuyor – Görünürlük Ofisi isminde. Amaç: iş gücüne vurgu yapmak.

Len’in sanatının görüntüleri, bölümün internet sayfasında ve kişisel Instagram hesabında yayınlanmaktadır. Sıhhi tesislerde şov planları var ve Eylül ayında başladığı rezidans ve atılan eşyalardan sanat yapmak hakkında halka açık söyleşiler ve atölyeler düzenliyor.

Len, sanat malzemeleri için New Yorkluların çöplerini karıştırmaz. Bunun yerine departman materyallerini kullanır. Departmanla ilgili nahoş film görüntülerini video kolaj parçalarına tekrardan karıştırdı ve kendi sanatla alakalı çekimlerini oluşturmak için eski geri dönüşüm şablonlarını ve çöp önleyici posterleri tekrardan tasarladı.

Uzun süredir sanatçı adı olarak kullandığı bir takma ad olan Sto Len, Virginia’da büyüdü ve 2000’den beri New York’ta yaşıyor. Çalışmalarının çoğunu, kirli su yolları ve Staten’deki Fresh Kills çöp sahası şeklinde bölgeler de dahil olmak suretiyle çevre problemlerine odakladı. Island, atıkları sanat malzemelerine dönüştürüyor ve Superfund sitelerinde toplantılar düzenliyor. New York’ta ikamet eden sanatçı pozisyonunu almadan ilkin, Virginia’daki bir atık su arıtma tesisinde ikamet eden bir sanatçı olarak benzer bir vazife yapmış oldu.

Len, Sanitasyon Departmanı programının ilk birkaç ayını kamyonla toplama, işçilerle görüşme ve atık izini kaldırımdan kamyona, çöplerin mavnalara ve trenlere yüklendiği ve kent dışına taşındığı aktarma istasyonuna kadar takip ederek geçirdi. yakma ve çöplük.

Bu günlerde, filonun çoğuna hizmet verilen ve ilçede yaşayan Len’in şu anda çalışmak için iki stüdyosu olan devasa bir yapınak olan Queens’deki Bölümün Merkezi Onarım Atölyesinde günlük olarak bulunuyor.

Geçen hafta, temizlik çalışanlarının bir zamanlar New Yorklulara, öteki şeylerin yanı sıra, köpeklerinden sonrasında geri dönüşüm ve temizlik yapmalarını hatırlatan tabelalar asmış olduğu bir odada dururken, “New York’ta bu kadar büyük bir stüdyo alanı bulunduğunu hayal edebiliyor musunuz?” dedi.

Geride, eski bir serigrafi baskı makinesi ve tabelalar ve tanıtım afişleri için raflarca şablon içeren bir yığın araç-gereç kalmıştı. Len, yeri kendi matbaasına dönüştürdü, eski matbaanın tozunu aldı ve eski tasarımlarda ince ayar yaparak ironik, garip bir his veren “Dumping Yok” ve “Çöp Etme” posterleri yapmış oldu.

Geleneksel ajans imajı üstündeki psychedelic dönüşü hakkında “Departmanın zamanı ile bir nevi ortaklaşa iş yapıyorum” dedi. “Temizliğin görsel dilini karıştırıyor.”

Departmanın adını Sıhhat Bakanlığı olarak değiştiren çıkartmalar yapmış oldu şundan dolayı “temizlik eden kimse olmasaydı, kent hakkaten deli olurdu” dedi.

Tamirhanenin altıncı katında, bir zamanlar eğitim ve tanıtım videoları çekmek ve düzenlemek için kullanılan eski bir alana girdi. Leziz bir tarihe haiz dekoru sakınan Len, kısa sürede yeni kurduğu SAN TV – Sanitation Art Network için bir stüdyoya dönüştürdü.

Bir departman emektarı olan Henry Ferrante’nin yardımıyla, eski video ekipmanını videoları taramak ve onlarca senedir gizlenen zamanı görüntüleri filme almak için kullandı ve arkasından video kurulumlarında kullanmak suretiyle dijitalleştirdi.

Len ek olarak bölümün arşivcisi Maggie Lee ile sokak çöp kutuları şeklinde eski malzemeleri toplamak ve heykeller yapmasına destek olabilecek tamirciler, ressamlar ve kaynakçılarla dost olmak için çalışıyor.

“Bundan daha gerçek olması imkansız,” dedi. “Sanitasyon dünyasında takılmak sanat dünyasından oldukca daha garip.”

Konuşurken, onarım için çöp kamyonlarını ve altındaki tamirciyi gölgede bırakan bir asansörde devasa bir damperli kamyonu geçti. Köşesinde eski bir atlı çöp otomobili olan ikinci kattaki bir boyahaneden geçti.

Bir noktada Len, büyük bir lastiği bir forklifte yönlendiren 60 yaşındaki bir kamyon tamircisi Eric Ritter’ı selamladı. İkisi daha ilkin Bay Ritter öğle yemeği saatinde dükkanda saksafon çalarken tanışmışlardı.

Len, Bay Ritter ve beraber çalmış olduğu öteki birkaç müzisyen-mekaniğin sanat açılışlarından birinde yada bir video bölümünde çalacağını umuyor.

Bay Ritter, “Onun, departmanın tarihini incelemesi ve dükkanda ne yaptığımızı keşfetmesi birazcık havalı,” dedi. “Biz devamlı burada sahne arkasındaydık – kimse ne yaptığımızı hakkaten bilmiyor.”

Bay Ritter, Len’e öteki hobilerinden bahsetti: paten pistlerinde DJ’lik yapmak ve Utah’ın tuz düzlüklerinde kara hız rekorlarını kovuşturmak.

Burada oldukca garip hikayeler var, dedi Len uzaklaşarak. “Temizlik bu açıdan garip ve hususi.”

Len’e gore çöp toplama, sanat yapmak için organik bir mevzudur.

“Çöple ilgili olan şey, her insanın ona bağlı olması” dedi. “Ümit ederim, insanların isteyerek görmezden geldikleri şeylere daha yakından bakmalarını sağlayabilirim.”